ਗ਼ਜ਼ਲ
ਸੂਹੇ ਦਹਿਕਦੇ ਹਰਫ਼ੋ ਬਹਿ ਜਾਓ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ।
ਇਲਮਾਂ ਵਾਲੇ ਮਾਪਣਗੇ ਬਹਿਰ ਪੈਮਾਨੇ ਫੜਕੇ।
ਆਪੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਪੈਂਦਾ,ਆਪੇ ਨੂੰ ਹੀ ਤਰਕੇ।
ਵਜੂਦ ਸਾਡੇ ਦੇ ਯਾਰੋ,ਪਏ ਖਿੱਲਰੇ ਨੇ ਵਰਕੇ ।
ਹਾਂ ਕਿਰਤੀ ਮੰਡੀ ਦੇ ਉਜਰਤੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਸੀ,
ਰੋਜ਼ ਹੀ ਵਿਕਦੇ ਹਾਂ ਲੇਬਰ ਚੌਂਕ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਕੇ ।
ਗੱਲ ਆਪਣੀ ਸੁਣਾ,ਨਾ ਛੇੜ ਸਾਡੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ,
ਰੱਖੀਏ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਰਵਾਂ ਖੁਦ ਭੋਰਾ ਭੋਰਾ ਮਰਕੇ ।
ਇਹਨਾਂ ਚਿਮਨੀਆਂ ਦੇ ਧੂਏਂ ਨੂੰ ਪੁਛਿਓ ਜ਼ਰਾ,
ਸਾਡੇ ਸਾਹ ਕਿੰਨੇ ਰਲੇ ਨੇ,ਇਸ ਵਿੱਚ ਖ਼ਰਕੇ।
ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਮਹਿਲ ਜਦੋਂ ਵੀਂ ਮੂੰਹ ਚਿੜਾਉਣ ਸਾਡਾ,
ਕੱਢੀਏ ਗਾਲ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਲੰਬਾ ਹਉਕਾ ਭਰਕੇ ।
ਹਬਸੀ ਵਿਹੜੇ ਚ,ਭੁੱਖ ਦਾ ਤਾਂਡਵ ਹੋ ਰਿਹਾ,
ਕਦ ਤਾਂਈਂ ਉਹ ਰੱਖਦੀ ਜੋਬਨ ਬਾਹੀਂ ਭਰਕੇ।
ਸਿਰ ਧੌਣੋ ਜੇ ਲਹਿ ਜਾਂਦਾ,ਗੱਲ ਹੋਰ ਹੋਣੀ ਸੀ,
ਇਹ ਤਾਂ ਆ ਗਏ ਨੇ ਸਿਰ ਕਦਮਾਂ ਉੱਤੇ ਧਰਕੇ।
ਲਫ਼ਜਾਂ ਦੇ ਜਾਦੂਗਰ,ਕਵੀ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨੇ,
ਖੁਦ ਨੂੰ ਪਰਚਾਉਂਦੇ,ਖੁਦ ਹੀ ਨਜ਼ਮਾਂ ਪੜ੍ਹਕੇ।
ਧਰਵਾਸ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਉਜਾਲਿਆਂ ਦਾ,
ਰੋਜ਼ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਦੀਆਂ ਕਰਕੇ ।
ਇਨਕਲਾਬਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਏਗਾ ਇਤਿਹਾਸ ,
ਅੱਗ ਦੇ ਸਫ਼ਿਆਂ ਉੱਤੇ,ਹਰਫ ਲਹੂ ਦੇ ਧਰਕੇ ।
No comments:
Post a Comment